ใต้เงานลินสีชาด [YAOI]

Under the Shadow of RED LOTUS.

ใต้เงานลินสีชาด [YAOI]

เปลือกที่หนึ่ง : เจ้าของสมญานามนลินสีชาด [16.09.16 - ...]

{ เรื่องย่อ }

แม้กระทั่งดอกบัวที่บานอยู่กลางทะเลสาบกระจกนั้นก็ยังแฝงด้วยพิษร้าย

          หลิงเยี่ยเฟิง ที่นักย่ำราตรีเคยคุ้นคือสาวน้อยผู้งดงามดั่งเทพธิดา สะอาดผุดผ่องดุจแก้วใส ทว่าเย็นชาเหมือนหิมะแรกยามเหมันต์ เธอคือสตรีนางเดียวในหอคณิกา ร้อยบุปผา อันเลื่องชื่อที่ไม่ได้รับการยินยอมให้รับแขก

          ว่ากันว่าเพราะพี่สาวของเธอ หลิงเยวี่ยอิง เจ้าของร้อยบุปผารักน้องสาวคนเดียวเกินกว่าจะยอมให้ชายแปลกหน้าเชยชม บ้างก็ว่าเยี่ยเฟิงป่วยเป็นโรคร้าย บ้างก็ว่าความจริงแล้วเยี่ยเฟิงไม่ใช่มนุษย์หากแต่เป็นนางฟ้านางสวรรค์จริงๆ

          หารู้ไม่ว่าความจริงนั้นไม่ได้วิเศษอัศจรรย์อย่างที่พวกเขาคิดจินตนาการไว้

          ความจริงก็คือ...เยี่ยเฟิงไม่ใช่น้องสาวของเยวี่ยอิง แต่เป็นน้องชาย!! และเขาก็ไม่ได้เป็นแค่เพียงนักดนตรีแห่งร้อยบุปผา แต่เป็นถึงหมอไสยเวทผู้เก่งกาจที่เหล่านักค้าขายแห่งถนนสายโลกีย์แห่งนี้ล้วนรู้จัก!!

       ความลับของเยี่ยเฟิงจะยังคงเป็นความลับต่อไป ถ้าบรรดาเจ้าพวกบุรุษสมควรตายพวกนี้ไม่พยายามมาฉุดเขาไปเป็นเมียทุกเช้า กลางวัน เย็น ดึก!

       เดี๋ยวพ่อก็สาปให้เป็นงูดินเสียเลยนี่!!

            “พี่เฟิงเฟิง”

          เสียงเล็กๆของลี่อิงเรียกให้องครักษ์รูปงามแห่งร้อยบุปผาเงยหน้าขึ้นจากตั้งกระดาษเบื้องหน้า เยี่ยเฟิงยกพู่กันในมือขึ้นเหน็บใบหูโดยไม่สนใจว่าสีชาดซึ่งเปรอะทั้งขนและด้ามแปรงจะเลอะใบหน้าของตนหรือไม่

          “พี่เยวี่ยอิงเรียกข้าหรือ”

          ดวงหน้าขาวที่เหมือนหลิงเยวี่ยอิงราวกับถอดพิมพ์ส่ายไปมา เด็กหญิงยิ้มกว้างก่อนจะหันไปเรียกแขกผู้มาเยือนให้เข้ามาในห้อง

          “ท่านผู้นี้ต่างหากที่เรียก”

          ทันทีที่ร่างสูงโปร่งใต้อาภรณ์สีดำทะมึนก้าวเข้ามาในห้อง ใบหน้างดงามของเยี่ยเฟิงก็บูดลงทันตาเห็น มือขาวสล้างเผลอกำกระดาษยันต์ที่วางอยู่ใกล้เสียจนยับยู่ยี่

          “นี่นรกยังไม่มารับตัวท่านไปอีกรึหยางจื่อลู่” เด็กหนุ่มถามเสียงสะบัดพร้อมผินหน้าหนี ไม่ยอมสบตาชายหนุ่มผู้น่าสงสารที่ถูกพิษรักเล่นงานชนิดไร้ทางเยียวยา

          “เสี่ยวเฟิง” หยางจื่อลู่ไม่เรียกเปล่าหากยังยกแขนขึ้นรวบเอวคอดไว้หลวมๆอย่างรักใคร่

          ทว่าผู้ถูกเกี้ยวไม่คิดเล่นด้วย เยี่ยเฟิงใช้ความเร็วดุจลมพัดหยิบพู่กันตรงหูตวัดป้ายชาดลงบนใบหน้าของหยางจื่อลู่อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นร่างสูงพลันถูกพลังงานที่มองไม่เห็นกระแทกอย่างแรงจนตัวลอยออกไปนอกห้อง

          “เจ้าคนชีกอ!! ไปให้พ้นๆหน้าข้าบัดเดี๋ยวนี้!!” เยี่ยเฟิงตวาดด่าซ้ำก่อนกระแทกบานประตูคู่ปิดดังปังอัดหน้าหยางจื่อลู่

          “รอก่อนสิเสี่ยวเฟิง!”

          เป็นอันว่าท่านแม่ทัพหยางจื่อลู่ต้องตกรอบของวันนี้ไป...